Η ρήξη υπερακανθίου αποτελεί το συχνότερο τραυματισμό της άρθρωσης του ώμου. Οι ασθενείς διαμαρτύρονται για αδυναμία να σηκώσουν το χέρι τους, να φτάσουν την ζώνη στο αυτοκίνητο, ενώ αν ασχολούνται με κάποιο άθλημα όπως βόλεϊ ή τένις, αναγκάζονται να το διακόψουν.

Αιτίες

Ο υπερακάνθιος τένοντας είναι δυνατόν να υποστεί ρήξη είτε μετά από κάποιον τραυματισμό π.χ. μετά από πτώση από ύψος, είτε μετά από επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς στη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου, δηλαδή να έχουμε τη λεγόμενη ρήξη εκφυλιστικής αιτιολογίας.

Συμπτώματα

Στα συμπτώματα της συγκεκριμένης πάθησης του ώμου περιλαμβάνονται:

  • οξύς πόνος όταν ο ασθενής σηκώνει ή κατεβάζει το χέρι του, η ακόμα και αδυναμία ανύψωσης αυτού
  • πόνος όταν ξαπλώνει από τη μεριά του τραυματισμένου ώμου
  • δυσκαμψία στον ώμο

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η ρήξη υπερακανθίου εξαιτίας κάποιου τραυματισμού θα προκαλέσει άμεσα έντονο πόνο και αδυναμία στο χέρι. Σε περιπτώσεις που η ρήξη προκληθεί από επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς, ο πόνος είναι αρχικά ήπιος και αυξάνεται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.

Θεραπεία

Η ρήξη υπερακανθίου είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζεται άμεσα και αποτελεσματικά.

Σε μικρές ρήξεις με ήπια συμπτώματα, η προσέγγιση είναι συντηρητική και περιλαμβάνει ανάπαυση, φυσικοθεραπεία, αναλγητική αγωγή και εγχύσεις βιολογικών παραγόντων ή στεροειδών μέσα στην άρθρωση του ώμου.

Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις ή επί αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας, ο ασθενής είναι απαραίτητο σε χειρουργική αντιμετώπιση της ρήξης, ήτοι σε αρθροσκοπική συρραφή του υπερακανθίου.

Αρθροσκοπική Αντιμετώπιση

Η συρραφή του υπερακανθίου πραγματοποιείται πλέον μόνο αρθροσκοπικά. Μέσω μίας πολύ μικρής οπής ελαχίστων χιλιοστών εισέρχεται μικροσκοπική κάμερα, η οποία είναι συνδεδεμένη με μία οθόνη, ώστε ο Χειρουργός να έχει ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης. Στη συνέχεια μέσω νέας, εξίσου μικρής οπής και με τη χρήση αρθροσκοπικών εργαλείων καθώς και των νέων σύγχρονων ραμμάτων – αγκυρών, πραγματοποιείται η συρραφή του υπερακανθίου. Πρόκειται για τις άγκυρες τύπου «all suture anchors», που ουσιαστικά αποτελούνται μόνο από τα ράμματα με τα οποία θα γίνει η συρραφή. Με τις νέες άγκυρες οι οπές στο οστό είναι πολύ μικρότερες και επιτρέπουν στο χειρουργό να πραγματοποιήσει μετεγχειρητικά μαγνητική τομογραφία για να απεικονιστεί η συρραφή και η ακεραιότητα του τένοντα, κάτι που δεν γινόταν παλαιότερα με τις μεταλλικές άγκυρες.

Στις περιπτώσεις που η ρήξη του υπερακανθίου είναι μεγάλη σε μέγεθος χρησιμοποιούνται είτε μοσχεύματα τένοντα είτε ικριώματα τα οποία αναπληρώνουν την λειτουργία του τένοντα.

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Forbes, Τεύχος Οκτωβρίου 2023