Μέτρηση Οστικής ΠυκνότηταςΤι Πρέπει να Γνωρίζω
Η οστεοπόρωση είναι ένα νόσημα των οστών, η οποία προκαλεί την ευθραυστότητά τους. Το τελικό και μοιραίο, αρκετές φορές, για τον άνθρωπο σύμπτωμα, είναι το κάταγμα.
Από μελέτες έχει αποδειχθεί ότι τα οστεοπορωτικά κατάγματα προκαλούν περισσότερους θανάτους από ότι τα καρδιακά εμφράγματα. Η συνεχής προσπάθεια της επιστήμης, λοιπόν, είναι η έγκυρη διάγνωση της οστεοπόρωσης και η θεραπεία της.
Η πιο γνωστή εξέταση για την οστεοπόρωση είναι η μέτρηση οστικής πυκνότητας (Μ.Ο.Π.). Είναι, όμως αρκετή για την έναρξη ή όχι της θεραπείας; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι.
Η μέτρηση οστικής πυκνότητας δεν πρέπει να είναι η μόνη εξέταση που πραγματοποιεί ένας ασθενής, για τους εξής λόγους:
- Στην αγορά κυκλοφορούν διάφορα μηχανήματα για τη μέτρηση οστικής πυκνότητας. Καθένα από αυτά χρησιμοποιεί διαφορετικές παραμέτρους για το αποτέλεσμα της μέτρησης. Η μέθοδος που αποδεδειγμένα δίνει το πιο έγκυρο αποτέλεσμα είναι η DEXA (dual energy Xray absorptiometry). Το μηχάνημα, δε, που μας δίνει τις περσσότερες παραμέτρους και εκεί έχουν βασιστεί οι περισσότερες μελέτες είναι το LUNAR.Είναι πολύ βασικό ο ασθνής να πραγματοποιεί την εξέταση DEXA με το ίδιο μηχάνημα και το ίδιο software, ώστε να είναι εφικτή η σύγκριση των τιμών.
- Αφού, λοιπόν, αποφασίσουμε για το μηχάνημα, ο γιατρός πρέπει να αποφασίσει σε ποιο σημείο του σώματος θα γίνει η εξέταση.
Για την πλήρη κάλυψη κάθε ενδεχομένου, η μέτρηση θα πρέπει να γίνεται στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικης στήλης, και στο δεξί και αριστερό ισχίο.
Στην περίπτωση που η σπονδυλική στήλη υποφέρει από βαριά σκολίωση και εκφυλιστική σπονδυλοαρθρίτιδα, η μέτρηση θα οδηγήσει σε πλάνη.
Επίσης, από τα δύο ισχία, προτιμάμε να μετρήσουμε το μη επικρατές, δηλαδή για δεξιόχειρες το αριστερό ισχίο και για αριστερόχειρες, το δεξί. Αυτό προϋποθέτει στην περιοχή του οστού να μην έχει γίνει κάποια χειρουργική επέμβαση. - Με την επιστημονική κοινότητα να αναγνωρίζει ότι η μέτρηση οστικής πυκνότητας δεν μπορεί να είναι η μόνη εξέταση ανίχνευσης της οστεοπόρωσης, οδηγηθήκαμε στην Trabecular bone score (TBS). Αυτή δίνει περισσότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά της μικροαρχιτεκτονικής του οστού.
Πρόκειται για μία μέθοδο μη επεμβατική. Χρησιμοποιεί τα ευρέως διαθέσιμα μηχανήματα DEXA και αποδίδει ποιοτικότερη συσχέτιση των αποτελεσμάτων της εξέτασης με τον κίνδυνο κατάγματος τη επόμενης 10ετίας.
Επίσης, μπορεί να διευκρινίσει διαφορές μεταξύ πρωτοπαθούς και δευτεροπαθούς οστεοπόρωσης.
Τέλος, είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι μόνη η TBS ή η μέτρηση οστικής πυκνότητας δεν μπορεί να οδηγήσει σε θεραπεία για την οστεοπόρωση. Ο εξειδικευμένος ιατρός θα πρέπει να διενεργήσει και ειδικό βιοχημικό έλεγχο αίματος και ούρων. Επίσης πρέπει να λάβει υπ’ όψιν συγκεκριμένα στοιχεία από το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό του ασθενούς.
Η συναξιολόγηση όλων των προαναφερόμενων στοιχείων, τα οποία έχουν μοριοδοτηθεί από επιστημονικές μελέτες, είναι ικανή να αποδώσει στον ασθενή την κατάλληλη θεραπεία, φαρμακευτική ή μη.
Δημοσιεύθηκε στο osteocare.gr και στο περιοδικό Ζω Καλύτερα του Συλλόγου Σκελετικής Υγείας “Πεταλούδα”.